Οι φίλοι μας τα ζώα

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Έχω ασχοληθεί και πάλι με αυτό το θέμα, μόνο που τότε αναφέρθηκα πιο συγκεκριμένα στα σκυλιά. Το κακό όμως έχει παραγίνει, γενικεύεται και αποκτά μεγάλες διαστάσεις.

Για τη μικρή

....της Σοφίας Χατζηπασχάλη

Αρχή θεωρείται η κραυγή που βγάζεις για ζωή.

Βγάλε τη φωνή σου, όσο μπορείς,για να μην το ξανακάνεις ποτέ.

Διώξε τα δαιμόνια που σε στοιχειώνουν και πάψε να κλαις.

Η στιγμή για το μεγάλο ''όχι'', το σωστό

....του Χάρη Τομπουλίδη

Την ημέρα του Πάσχα είχα δυο πολύ ενδιαφέρουσες συναντήσεις, σχεδόν συγχρόνως, που με γέμισαν βαθειά συναισθήματα για την κατάσταση που ζούμε. Η μία ήταν προσωπική στο σπίτι μου και η άλλη διαδικτυακή.

Του Σικελιανού η αμείλιχτη ευθύνη

Για μέρες πηγαινοερχόμουνα μ’ ένα βιβλίο στην τσάντα. Διάβαζα, τσάκιζα, υπογράμμιζα: τη φωνή του ποιητή να μιλάει για τη ζωή στον αιώνα του και για τα σημερινά.

Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας 27-6/Θεσσαλονίκη

....της Φρόσως Τερζόγλου

(Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας στις 27-6 και τις σχετικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη)

Ενστικτο επιβίωσης της ΔΗΜΑΡ

Στο επίκεντρο της κυβερνητικής κρίσης βρίσκεται αίφνης η ΔΗΜΑΡ, η αποχωρούσα από το τριμερές κυβερνητικό σχήμα. Η Δημοκρατική Αριστερά βάλλεται ως προάγουσα την αστάθεια και υπαναχωρούσα. Είναι όμως έτσι; Αραγε η ΔΗΜΑΡ προκάλεσε το ατύχημα της μαύρης ΕΡΤ;

Μαθήματα μεταρρυθμιστικού ήθους

....του Στέργιου Καλπάκη

Η χρήση των ευφημισμών είναι ίδιον την ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Δεκαετίες τώρα έχουμε πήξει στη μεγαλορρημοσύνη. Όσο όμορφα κι ελπιδοφόρα είναι αυτά που ακούμε όμως, τόσο άσχημη είναι η καθημερινότητα που ζούμε.

Το σκοτάδι του ενός

....από τον Ονειροπόλο

Γενέθλια φίλης, πλατεία, μπύρες και μεγάλη παρέα. Κι όμως ονειροπόλε είσαι πάλι μουτρωμένος. Μου φαίνεται πως δεν ευχαριστιέσαι με τίποτα. Εσύ δεν έλεγες πως οι πλατείες και οι «μπύρες» είναι αυτά που σου λείπουν περισσότερο; Μάλλον τελικά είσαι αχάριστος και προκατειλημμένος.

Η πιο όμορφη θάλασσα!

.....της Φρόσως Τερζόγλου

Δύσκολες οι τελευταίες μέρες και πώς να μην είναι άλλωστε με τόσα που συμβαίνουν τριγύρω.. Όλα αυτά που κάποτε ήταν σταθερά και δεδομένα (ή μάλλον είχαμε αυτή τη ψευδαίσθηση) αλλάζουν..

Μερικοί σπινθήρες μετά το μαύρο

To μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ έφερε στην Ελλάδα ένα ιδιότυπο ρεκόρ: να είναι μια δημοκρατική χώρα της προηγμένης Δύσεως χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση· ακόμη χειρότερα: με τη δημόσια ραδιοτηλεόραση βιαίως διακοπείσα. Οι μαύρες οθόνες έδειξαν την Ελλάδα σαν μια παράδοξη χώρα όπου ο δημόσιος χώρος και το συμβολικό απόθεμα συστέλλονται απροσδόκητα από τους κυβερνώντες, συμπαρασύροντας τους θεσμούς και το πολίτευμα σε σκληρές δοκιμασίες.

Daft Punk

...του Στέλιου Μουρατίδη

Κάποια στιγμή υπήρξε κάποιος που με ρώτησε “και δηλαδή τι κάνει ένα συγκρότημα καλό, ώστε να μείνει στην ιστορία ”. Αιφνιδιάστηκα η αλήθεια είναι. Αλλά αφού το σκέφτηκα καλά του απάντησα “Το να πειραματίζεται με νέους ήχους και σε νέα είδη, εξελίσσοντας έτσι τον εαυτό του”. Και μάλλον δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Αν εξαιρέσουμε ολα τα συγκροτήματα-ιδρυτές σε όλα τα είδη, όλα τα υπόλοιπα συγκροτήματα-καλλιτέχνες μένουν στην ιστορία λόγω της εξέλιξης τους. Και έχω πολλά παραδείγματα όπως οι Pink Floyd, Muse, Hot Chip, Moby, Boards of Canada αλλά και πολλοί άλλοι. Σήμερα όμως θα σας γράψω τους πολυσυζητημένους Daft Punk.

«Imagine» και «γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον». Για τους νυν και τους πρώην μαθητές μου.

...του Χάρη Τομπουλίδη

Κάθε χρόνο γράφω κι ένα κείμενο λογοτεχνικό και αφιερωμένο στους μαθητές μου που αφήνουν το Λύκειο και μπαίνουν σε μια άλλη φάση της ζωής τους. Συνήθως είναι πολύ συναισθηματικό, γιατί μας δένει ένας δεσμός που, ευτυχώς για πολλούς, παραμένει για χρόνια πολλά και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Εφέτος λέω να είμαι λίγο πιο «πραγματιστής», λίγο πιο πεζός, εξ αιτίας των μεγάλων αλλαγών που γίνονται στον χώρο μας. Θα ξεκινήσω με αναμνήσεις και συγκρίσεις.

Κουκουλοφόρος ετών πενήντα

...του Νίκου Βράντση

Βρεθήκαμε τις προάλλες με φίλους του dubium έξω από την ΕΤ3, για να κρεμάσουμε κάποια καπέλα έξω από το κτήριο της Στρατού. Ένας συμβολισμός για το “καπέλωμα”. Κάτω από τα καπέλα αφήσαμε ένα τετράδιο με σκοπό όποιος έχει κάτι να καταθέσει να πιάσει το στυλό και να το γράψει.

Οι ασύδοτοι

.....του Ρίζου Καϊάφα

Απόψε είναι άλλη μιαν άγρυπνη νύχτα. Με τρεις παρέες φοιτητών να φωνάζουν στα γύρω μπαλκόνια, τη μουσική των καταστημάτων στη διαπασών και κάποιους μεθυσμένους να τσακώνονται στη γωνία δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να ησυχάσεις. Κι όμως η πόλη δείχνει να κοιμάται, βυθισμένη στον αρρωστημένο καλοκαιρινό της λήθαργο.

Ζωή είναι η τέχνη να επικοινωνείς.

....της Άννας Ζάχου

Η καθημερινότητά μας αποτελείται από πληθώρα αναγκών που είναι απαραίτητες να καλυφθούν… Ανάγκες που αφορούν στην επιβίωσή μας ως οντότητες, αλλά κι άλλες όπως αυτοεκτίμηση, κοινωνική αποδοχή, ψυχαγωγία. Σήμερα θα αναφερθώ στη ανάγκη για επικοινωνία.

χωρίς θέμα

γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου.

Στο παραπάνω λινκ εικόνες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπάρχουν στη χώρα μας, λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας, λίγα χιλιόμετρα από το καφενείο που πίνουμε καφέ. Όχι στο γκουανταναμο, όχι στην Τουρκία, όχι στο Αφγανιστάν. Οι φωτογραφίες είναι από εδώ. Τα πρόσωπα είναι ανθρώπων που πιθανώς να πέτυχες στο δρόμο τις προάλλες, ανθρώπων που περπατούσαν στην ίδια ακριβώς λεωφόρο που περπατούσες κι εσύ.

Τα σύμβολα στα ζάρια

Την Τετάρτη η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, ηλικίας 75 ετών, ήταν τρεις μαύρες οθόνες στην τηλεόραση και βουβές συχνότητες στο ραδιόφωνο. Ενα θρυμματισμένο απεργιακό πρόγραμμα έβγαινε ψηφιακά. Η βροχή εμπόδιζε συναυλίες και άλλα υπαίθρια. Οι φίλαθλοι συνωστίζονταν στις οδογέφυρες του Φαλήρου για να δουν τον τελικό Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Η ζωή συνεχιζόταν με πολλά πρόσωπα.

Γιατί να ''πρέπει'' όταν ''δεν θέλω'' και αντίστοιχα γιατί να ''πρέπει'' αυτά που ''δεν θέλω'';

....της Aνδριανής Τσίλη

Τα πρώτα ''πρέπει'' τα συναντάμε στην βρεφική-παιδική μας ηλικία. Είναι το στάδιο που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, την κοινωνία και αρχίζουμε να επικοινωνούμε με τα άτομα του περιβάλλοντος μας, χωρίς όμως να κατανοούμε όσα αυτή συνεπάγεται. Έτσι, ακούμε,απο πολύ μικρή ηλικία οτι πρέπει να κάνεις αυτό, να μιλάς έτσι, να ντύνεσαι με αυτό τον τρόπο και να συμπεριφέρε- σαι συμφωνα με αυτούς τους κανόνες.

Eίναι πιο πάνω από τις δυνάμεις μου

....του Χρήστου Δερβεντλή

Προσπαθώ να είμαι θετικό άτομο. Να χαμογελάω, να λέω "θα περάσει!"... Κάθε μέρα ξυπνάω και ανυπομονώ να κάνω κάτι, να μην την αφήσω να πάει χαμένη... Θέλω να βοηθήσω, να εμπλακώ, να αλλάξω, να με αλλάξουν, να βελτιωθώ, να γνωρίσω, να μάθω, να...να...να...

Όταν δεν σε θέλει…

....του Πασχάλη Ηλδικίδη

Παλιά παρακολουθώντας κάποια παιδικά προγράμματα, θυμάμαι εκείνο το μαύρο συννεφάκι που έβρεχε πάνω από το κεφάλι αυτών που δεν είχαν τύχη κι όλα τους πήγαιναν στραβά. Τουλάχιστον αυτοί έβλεπαν το συννεφάκι και ήξεραν τι τους περιμένει… Τι συμβαίνει όμως όταν οι άτυχες στιγμές δεν ακολουθούνται από το γνωστό αυτό συννεφάκι και έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις;

Τα καπέλα

Φωτογραφία: Xρήστος Ζωγόπουλος

Αν περάσεις έξω από την ΕΡΤ κοίτα ψηλά.

Θέλεις δε θέλεις θα περάσεις κάτω από τα καπέλα.

Θέλεις δε θέλεις αυτά τα καπέλα θα βρίσκονται από πάνω σου.

Τα τοποθετήσαμε εκεί για να πάρεις μια γεύση αυτού που πραγματικά συμβαίνει, θέλεις δε θέλεις.

Ένα καπέλο βρισκόταν και βρίσκεται πάνω από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ.

Ένα καπέλο βρίσκεται στο μυαλό και τις ψυχές των ανθρώπων αυτής της κοινωνίας.

Όλοι καταδιώκονται από κάποιον που βρίσκεται στον ρόλο του λογοκριτή. Είτε αυτός είναι μια πολιτική εξουσία που διολισθαίνει στα άκρα, είτε μια κοινωνία που κινείται σε παρόμοιες κατευθύνσεις.

Αν περάσεις από την ΕΡΤ3 και βρεθείς κάτω από τα καπέλα, κάνε μια στάση.

Πιο κει έχουμε αφήσει ένα τετράδιο και ένα στυλό για σένα. Για να γράψεις επιτέλους αυτό που σκέφτεσαι, ελεύθερα.

Να ξεκινήσει το όχι σε κάθε είδους "καπέλωμα" , από όπου και αν προέρχεται.

Σοφοκλής

....της Δόξας Τούφα

 

Έρωτα που δε γονάτισες στον πόλεμο

έρωτα που ορμας και γεμίζεις την πλάση

Ονειρα σύγχρονης τέχνης στην Μπιενάλε Βενετίας

Πιο σοβαρή και στοχαστική φέτος η Μπιενάλε, εκτενής όπως πάντα, με αριθμητικά ρεκόρ εθνικών συμμετοχών και καλλιτεχνών, μπορεί να θεωρηθεί οργανωτική και καλλιτεχνική επιτυχία σε μια δύσκολη εποχή όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά για όλη την Ευρώπη.

Λέτε να είναι μαύρη;

....του Χάρη Τομπουλίδη

Ο ρατσισμός και η θρησκεία, σε συνδυασμό με την πρόσβαση στις διάφορες φυσικές πηγές ενέργειας, ήταν πάντα οι αιτίες για τους πολέμους και τις εκατόμβες αίματος στην ανθρώπινη ιστορία. Το φάντασμα του ρατσισμού εμφανίζεται πια ζωντανά σχεδόν σε όλο τον κόσμο και μπήκε και στη Βουλή των Ελλήνων. Τα τραγελαφικά που γίνονται στα έδρανα της δείχνει το ποιόν του λαού. Αυτοί που μας κυβερνούν είναι αυτοί που ΕΜΕΙΣ ψηφίσαμε. Δε θέλω να σχολιάσω κι εγώ τα ασχολίαστα, που μόνο ντροπή προκαλούν και ερωτήματα. Πράξεις θέλει και όχι λόγια. Έτσι ας το σατιρίσουμε εδώ με ένα παλιό αστρονομικά ανέκδοτο.

Οι Ρώσοι φεύγουν από το Greecovery

H ματαιωθείσα πώληση της ΔΕΠΑ, μετά την αιφνίδια απόσυρση της ρωσικής Gazprom, δείχνει ότι η πορεία προς την σταθεροποίηση δεν θα είναι σύντομη ούτε ανεμπόδιστη. Εξωγενείς παράγοντες, καθοριζόμενοι από διεθνή οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, υπεισέρχονται διαρκώς στη διευθέτηση του ελληνικού προβήματος, και επικαθορίζουν τις εξελίξεις, πέρα και ανεξάρτητα από την ιθαγενή βούληση. Ισως επειδή ακριβώς η ελληνική βούληση παραμένει ασαφής και ασθενής κατά τις διατυπώσεις της· ίσως επειδή η πολλαπλώς εξασθενημένη Ελλάδα αδυνατεί να επιβάλει όρους και διαπραγματευτικό πλαίσιο.

Θεσσαλονίκη: Μια εύκολα προσπελάσιμη και φιλική προς τους πεζούς πόλη;

Σε αυτό το καίριο ερώτημα κλήθηκε να απαντήσει η μεγάλη έρευνα εμποδίων προσβασιμότητας στη Θεσσαλονίκη που φτάνει προς το τέλος της και η οποία είναι σε εξέλιξη από τον Φεβρουάριο ως αποτέλεσμα της συνεργασίας του Σωματείου Εμποδιζόμενων Ατόμων «Αναπηρία Σήμερα» με την «Ένωση για τα Δικαιώματα των Πεζών».

My father’s eyes

...της Φρόσως Τερζόγλου

(Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα)

Άλλοτε από έρωτα άλλοτε από τύχη δύο άνθρωποι συναντιούνται, ενώνονται, γίνονται ένα και από αυτό το ένα προκύπτει ένας ή και περισσότεροι θησαυροί, καρποί των δύο σωμάτων και των δύο ψυχών. Και μετά ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι… Και οι δύο αυτοί άνθρωποι μετατρέπονται σε χτίστες που έχουν ως θεμελιώδη υποχρέωση να οικοδομήσουν αυτό το μοναδικό, το δικό τους μικρό ανθρωπάκι. Τους βλέπεις να περπατάνε όλοι μαζί και διακρίνεις πότε δύο όμοια ζευγάρια μάτια, πότε δύο όμοια χαμόγελα αλλά και όμοια γέλια και όμοιες φωνές και άλλα πολλά που αναβλύζουν, που δεν είναι απλά εικόνα, είναι ουσία!

Χαρά

....του Ετερώνυμου

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που με διαβάσατε. Δεν πειράζει. Και δεν πειράζει γιατί αν μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή την περίοδο, τότε η αυτή είναι λέξη χαρά. Χαρά λοιπόν, και θα σας πω πως και γιατί είμαι χαρούμενος, αλλά πρώτα θα ανατρέξω σε μια φράση από το προηγούμενο άρθρο μου, "Για κάθε αλλαγή υπάρχει και μια εποχή".

πρωινό δελτίο

Σημερινοί πρωινοί διάλογοι δίπλα μου στη δουλειά.

1. Αφού κάνει μια σύντομη ανάλυση στον διπλανό του ότι όλοι αυτοί οι μετανάστες που πλένουν τζάμια στα φανάρια είναι αφορολόγητοι, καταλήγει, εμφανώς ικανοποιημένος με τον εαυτό του: «έτσι διώχνεις τους τελευταίους Έλληνες». Στη συνέχεια μπαίνει στο γραφείο του προϊστάμενου με τον άλλο, λέγοντας «ο κύριος θέλει να σας απασχολήσει για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, αν δε σας πειράζει θα ακούσω κι εγώ. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση»

Και όλο το σκέφτομαι

...της Ελευθερίας Κωτσοβασίλη

Πριν κοιμηθώ, στο κρεβάτι μου, αρχίζει ένας μακρύς και βαθύς συλλογισμός. Άλλοτε αρχίζει ως εξής: η απολογία της ημέρας. Έκανα αυτά που ήθελα; Αν όχι, θα προλάβω να τα κάνω αύριο ή θα είναι αργά;

Το γκαζάκι της ζωής μας

Ο Βαγγέλης Καρατζάς είναι γενιά, φίλος, συνεξάρχειος, συνεργάτης σε πάμπολλα περιοδικοεφημεριδικά πρότζεκτ. Και σύντροφος στον Γαστρονόμο (ο αρτ νταϊρέκτορ είναι), από γενέσεως. Το διευκρινίζω. Αλλά η πολύχρονη σχέση μας δεν θολώνει την κρίση μου: είναι ο πιο πρωτότυπος food narrator (τροφοπαραμυθάς;) στην ελληνική γλώσσα σήμερα. (Καλά, δεν μπορώ να φανταστώ τι φήμη θα έδρεπε, αν δημοσίευε στα αγγλικά.)

Η Ορχιδέα της ελπίδας!

....από τον Oppressed

3 Μήνες φυλακή.12 βδομάδες.91 μέρες μετρούσα σαν παλιός φαντάρος που αδημονεί να σπάσει τα συρμάτινο φράχτη και να ελευθερωθεί...

Το νεοϊσλαμικό αφήγημα δοκιμάζεται στην Ταξίμ

Όποιος έχει περπατήσει τα τελυταία χρόνια την πλατεία Ταξίμ και τη Μεγάλη Οδό του Πέρα, τη σημερινή Ιστικλάλ, έχει εντυπωσιαστεί από τη δημογραφική ρώμη της Τουρκίας, έτσι όπως εκφράζεται στο πιο πολυσύχναστο σημείο της Κωνσταντινούπολης. Παντού και διαρκώς νέοι άνθρωποι, με γοργό βήμα, από τα ξημερώματα έως αργά τη νύχτα. Το νεανικό σφρίγος και το μέγα πλήθος ήταν ό,τι απεκόμισα από την περσινή επίσκεψη. Ηταν η Τουρκία του Ερντογάν.

Το λάθος ας μη συνεχιστεί

Η δημοσιευθείσα έκθεση του ΔΝΤ για τους όρους συγκρότησης του Μνημονίου και τα αίτια της αποτυχίας του δικαιώνει όσους άσκησαν κριτική στον χρονισμό και τον τρόπο που εφαρμόστηκαν η δημοσιονομική πειθαρχία και οι διαρθρωτικές αλλαγές, πολύ πριν αναδιαρθρωθεί το χρέος.

Οι τρεις ΕΡΤ και ο φταίχτης

.....του Νίκου Βράντση

Η ΕΡΤ που είναι

ή σωστότερα η ΕΡΤ που ήταν..

Πρόσωπα στους τοίχους

Οι ζωγράφοι του Dubium μας κάνουν φιλόσοφους.

Στήνονται στον Λευκό Πύργο με τις πένες και τα μολύβια τους. Μπροστά τους ένα βάζο γεμάτο τσαλακωμένα χαρτάκια. Κάθε χαρτί κρύβει μια ρήση που κάποιος, κάποτε, είχε πει για την ελευθερία. Τράβα λοιπόν ένα χαρτί και κοίτα τη ρήση που σου έλαχε. Στάσου μπροστά από τους ζωγράφους και φώναξέ τη δυνατά. Η ελευθερία είναι κραυγή.

Οι ζωγράφοι αποτυπώνουν το πρόσωπό σου στο χαρτί και προσθέτουν τη φιλοσοφία της ρήσης.

Έτσι δημιουργούμε διάφορα κολάζ, των προσώπων-φιλοσόφων, και τα κολλάμε στους τοίχους της Θεσσαλονίκης γεμίζοντας την πόλη με πρόσωπα που νουθετούν, ευφυολογούν και τροφοδοτούν τη σκέψη μας.

Φιλοσόφησέ το.
Το Σάββατο 15.6, στις 16:00, συναντιόμαστε στον Λευκό Πύργο.


FEED your Mind!
Join the PROJECT!

Το σχέδιο FEED χρηματοδοτείται με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του Προγράμματος Νέα Γενιά σε Δράση. Η παρούσα aνaκοίνωση δεσμεύει μόνο τον συντάκτη της και η Επιτροπή δεν ευθύνεται για τυχόν χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν.

Επικοινωνία:

e-mail: dubiumn@gmail.com
facebook: www.facebook.com/dubiumn
twitter: https://twitter.com/DubiumN
blogspot: www.dubiumn.blogspot.gr

FROSO CRISTINA BARCELONA

...της Φρόσως Τερζόγλου

Οι φαν του ανά τον κόσμο είναι πολυάριθμοι και εγώ ανήκω σε αυτούς. Στο άκουσμα του ονόματός του εικόνες και μουσικές έρχονται στο μυαλό, ακανόνιστα ταιριαστές και μια φιγούρα μοναδική: Μικρόσωμη κατασκευή και ένα ζευγάρι γυαλιά που παρ’ όλο το μέγεθός τους δεν καταφέρνουν να καλύψουν τη σπιρτάδα στα μάτια που βρίσκονται από πίσω. Σε συζητήσεις που είχα κάνει με φίλους φρόντιζα πάντα να τονίζω την επιρροή που μου ασκούσαν οι ταινίες του, πάντα ταυτιζόμουν με ήρωες και θεωρούσα ότι απλώς είναι μέρος της ονειροπόλας φύσης μου…

«Αντιρατσιστικό κι Αναποτελεσματικό»

....του Στέργιου Καλπάκη

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η πολιτική ηγεσία του τόπου την έξαρση του ρατσισμού, της ρατσιστικής βίας και των ακροδεξιών συμπεριφορών αποδεικνύει περίτρανα, για ακόμη μία φορά την αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να σταθεί με σοβαρότητα απέναντι σ’ ένα σημαντικό πρόβλημα κοινωνικής παθογένειας.

Αχ αυτή η γλυκιά μου (sic!) έμπνευση..

....της Ροζίτα Ντιεματιάν

Αφήνεσαι στην έμπνευση ώστε να οδηγήσει αυτή το χέρι σου ή ό,τι άλλο τέλος πάντων και έτσι καθίστασαι για πολύ καιρό αδρανής με λόγια δίχως ουσία να περιγράφουν την καθημερινότητα σου! Και εκεί που παρακαλείς να έρθει αυτή η ριμάδα, απλά και μόνο για να μην περιμένει ο αρχισυντάκτης σου καιρό και να χρειάζεται να απολογείσαι κάθε φορά, περνούν οι μήνες (για να μην πώ τα χρόνια, και θεωρηθώ υπερβολική). Υπάρχουν βέβαια και οι τυχεροί που είναι ακόμα φοιτητές και έρχεται για αυτούς η εξεταστική! Αυτή που σε κάνει να φιλοσοφείς περισσότερο και από τους αρχαίους, που είναι ικανή να σε κάνει να καθαρίσεις μέχρι και τα σπίτια των γειτόνων και φυσικά να σου δείξει τι σημαίνει παίρνω έναν μικρό υπνάκο! Αυτοί τότε μεγαλουργούν, όχι για το πτυχίο τους βέβαια.

Το ΔΝΤ γνώριζε από την αρχή

H δημοσιευθείσα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την εξέλιξη του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, του λεγόμενου Μνημονίου, περιέχει στοιχεία και γεγονότα, που σοκάρουν τον Ελληνα πολίτη, ακόμη και τώρα, τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του. Αυτό που σοκάρει δεν είναι φυσικά η εκ των υστέρων διαπίστωση του ΔΝΤ ότι το πρόγραμμα απέτυχε στον βασικό του στόχο, να καταστήσει το χρέος βιώσιμο, και ότι όλες οι προβλέψεις του ταμείου απέκλιναν οικτρά από την πραγματικότητα. Αυτές τις αποτυχίες και τις πρακτικές τους συνέπειες τις βώνουν οδυνηρά εκατομμύρια Ελληνες.

Δώρα ζωής

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Λένε οτι αν δεν το πάθεις, δεν θα καταλάβεις, διαφωνώ! αν το πάθεις θα είναι αργά για να το καταλάβεις, από εκεί προκύπτει και η λαϊκή ρήση ''των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν''.

το σοκ μιας πτώσης 6%

Ακούω ειδήσεις στο ραδιόφωνο της εφημερίδας που χαλάστηκε φοβερά με την δήλωση της Ρεπούση ότι ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος και από τότε απαντάει ποικιλοτρόπως προκειμένου να υπερασπιστεί το εθνικό μας φρόνημα. Για να μην είμαι άδικος, υπάρχουν διάφοροι που επιχειρούν εδώ και καιρό να πουλήσουν αντιμνημόνιο και πατριωτισμό, στην ίδια συσκευασία. Αυτό όμως είναι ένα δύσκολο εγχείρημα ( συνήθως η πολύ πατρίδα τρώει το αντιμνημνιακό πάθος ) και άλλωστε η αριστερά έχω την εντύπωση ότι δυσκολεύεται πολύ να βρει έναν τρόπο να μιλήσει για πατρίδα, αποφεύγοντας να εκπέσει σε έναν λόγο συντηρητικό, φοβικό κλπ.

… Είχε πάει λαϊκή….

...του Πασχάλη Ηλδικίδη

Η έξοδος στην λαϊκή για τις γιαγιάδες είναι ότι και τα φιλανθρωπικά gala για τους πλούσιους. Στολίζονται και γεμάτες χαρά ετοιμάζονται για την μεγάλη έξοδο. Το θέμα είναι πως στην λαϊκή μπορεί να βρεθεί τυχαία και κάποιος άλλος (που δεν είναι γιαγιά !!!) και έτσι είναι υποχρεωμένος να γνωρίσει τον θαυμαστό αυτό κόσμο.

Σώπα, μη μιλάς!

...της Φρόσως Τερζόγλου

Είναι κάποιες στιγμές που λειτουργούν ως χαστούκι για το μυαλό, μικρές αφορμές που σε κάνουν να ξυπνάς από το λήθαργο της καθημερινότητας, σε ταρακουνάνε. Έτσι ένιωσα κι εγώ όταν, εκείνο το μεσημέρι, κάπου ανάμεσα σε φωτογραφίες και πολιτικές εξελίξεις, το μάτι μου έπεσε στο μέχρι τότε άγνωστο σε μένα ποίημα του Αζίζ Νεσίν με τίτλο: «Σώπα, μη μιλάς».

Γυάλινη Κούκλα

...από τον Δημήτρη Μουρατίδη

Το πρώτο μυθιστόρημα της Λ. Παντελίδου, που κυκλοφόρησε πέρυσι, παρουσιάζω σήμερα.

Παιδιά της ζωής

Η Χριστίνα, 13 ετών, ζει με τη γιαγιά της και την αδελφή της στα Σπάτα. Η μητέρα της αποσυρμένη κάπου για απεξάρτηση, ο πατέρας άγνωστος. Ο Μάριος, 23 ετών, αλβανικής καταγωγής, ζει μόνος του στην περιφέρεια της Καβάλας· δουλεύει σε στάνη, στο facebook παρουσιάζεται σαν d.j. Λατρεύει το χιπ-χοπ, ντύνεται και φωτογραφίζεται σε στυλ χιπ-χοπ, λατρεύει τα αγροτικά 4Χ4 και τις μοτοσυκλέτες. Στο facebook ξετυλίγει φωτογραφικά τη μοναχική ζωή του, ένας άγουρος άνδρας χωρίς πολλούς φίλους, που ποζάρει σαν τον σταρ Eminem και γνέφει Yo! Φωτογραφίζεται στο χωριό του, σε έναν ελληνορθόδοξο γάμο.

Ρεμβασμός μετά λογοτεχνίας

....της Αναστασίας - Μίλα Ποποβίδου

Πάντα πίστευα πως η ισορροπία στη ζωή επέρχεται όταν τέμνονται δύο αντικρουόμενες δυνάμεις, με αρχετυπικότερο πρότυπο αυτής της πάλης τη σχέση λογικής και συναισθήματος. Ιδανική μορφή άμιλλας μεταξύ των δύο είναι η λειτουργία της μίας με σκοπό την προαγωγή της άλλης. Πώς αλλιώς, αφού για να μπορέσει ο άνθρωπος να ενστερνιστεί τα νοήματα που προσλαμβάνει κάθε φορά με το λογικό του, θα πρέπει πρώτα να τα πετάξει μέσα στον κυκεώνα του μυαλού του και έπειτα συνομιλώντας τακτικά μαζί τους, να κατασκευάσει εικόνες και να ανακαλέσει μνήμες για να γεννήσει κάτι καινούριο. 

Γαλλογερμανικό swap στην Μπιενάλε Βενετίας

H χθεσινή συνάντηση του Γάλλου προέδρου με την Γερμανίδα καγκελάριο στο Παρίσι ενδέχεται να σημαίνει μια ιστορική στροφή στην πρόσφατη ευρωπαϊκή πολιτική: όλοι εύχονται να τερματιστούν τα μέτρα λιτότητας που δοκιμάζουν τις αντοχές των κοινωνιών και των δημοκρατιών. Η καγκελάριος Μέρκελ χρειάζεται ευρωπαϊκή αποδοχή, ακόμη κι αν νικήσει στις γερμανικές εκλογές· και διαπιστώνει επίσης ότι η κρίση χτυπά και τη δική της πόρτα. Ποιον τεμπέλη του Νότου θα ψέξει γι’ αυτό; Η σώφρων συμπόρευση με τη Γαλλία, πρωτίστως, αλλά και με την ασταθή Ιταλία και την πληγείσα Ισπανία, είναι σαφώς προτιμότερη από την αντιπαράθεση με όλους και όλα. Από κοντά, και η αλλαγή στη ρητορική: όχι άλλη λιτότητα, τόνωση της απασχόλησης, ανοχή για τα ελλείμματα. Ακόμη και ο σκληρός κ. Σόμπλε αλλάζει τον λόγο του, ίσως διότι αισθάνεται ότι θα τον θυμούνται ως τον άκαμπτο, μοιραίο Γερμανό υπουργό Οικονομικών της ευρωπαϊκής Μεγάλης Υφεσης.

Το πολιτικό στον Batman

....του Νίκου Βράντση

Τί το πολιτικό μπορεί να κρύβει μια ταινία που έχει βασιστεί σε ένα comic;

Ποιες πολιτικές προεκτάσεις θα μπορούσαν να υπάρχουν σε ένα έργο που μας μιλά μανιχαϊστικά για super- ήρωες και κακούς με υπεράνθρωπες δυνάμεις;

Το σταυροδρόμι των λαών μυρίζει εξέγερση

....του Παναγιώτη Δημητριάδη

 

Η Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 24ωρα βιώνει κάτι ίσως πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της τουρκικής πραγματικότητας, μια εξέγερση. Η βία προκαλεί βία και αυτό έγινε αντιληπτό από τον Ρ.Τ. Ερντογάν όπου και ο ίδιος είχε συνηθίσει σε μια διαφορετική κατάσταση.

Η τρικομματική κάνει τους λογαριασμούς της

Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που διχάζει την τρικομματική κυβέρνηση είναι η απαρχή μιας νέας πολιτικής περιόδου, κατά την οποία ο κάθε κυβερνητικός εταίρος θα κοιτάει περισσότερο πώς θα διασφαλίσει την ύπαρξή του. Ιδεολογικές διαφορές υπάρχουν πράγματι ανάμεσα στα κόμματα, ακόμη και εντός των κομμάτων. Και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι ιδεολογικό διακύβευμα. Ωστόσο ο επείγων πραγματισμός που διατρέχει την ιστορική περίοδο της Μεγάλης Υφεσης παραμερίζει συνήθως τις ιδεολογίες· πρώτη, και συχνά αποκλειστική, μέριμνα των εγκαθιδρυμένων πολιτικών σχηματισμών είναι η επιβίωσή τους.

Η ιντελιγκέντσια της κρίσης

 

Βυθιζόμενοι στην κρίση βλέπουμε ευκρινέστερα διανοητικές λειτουργίες και κοινωνικούς μηχανισμούς που λίγο νωρίτερα ελάνθαναν μισοκρυμμένα απ’ το βλέμμα μας, ή δεν τους αναγνωρίζαμε όπως τους άξιζε.

Μέσο εξωστρέφειας ο ελληνικός τουρισμός

...του Στράτου Καρακασίδη

Η καινούργια τάση στην επιχειρηματικότητα δεν είναι άλλη από την εξωστρέφεια. Από εκεί που μας χαρακτήριζε η απόλυτη εσωστρέφεια, τώρα η μία στις πέντε λέξεις στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους είναι η εξωστρέφεια. Αργήσαμε αλλά το καταλάβαμε, η μάλλον δημιουργήθηκε η ανάγκη να το καταλάβουμε, λόγω ελλείψεως άλλων πιο συνηθισμένων και παγιωμένων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.