365 μέρες

.....από Dubium

Μια κλεψύδρα που κάθε κρόκος σου επιφυλάσσει και μια έκπληξη. Ένα παραμύθι 365 σελίδων στις οποίες πρωταγωνιστείς. Αυτός είναι ένας χρόνος. Ένας τέτοιος ήταν και ο χρόνος που πέρασε, ένας τέτοιος και ο χρόνος που θα έρθει.

2011.Ποιά είναι η γεύση που σου αφήνει αυτή η χρονιά; Κάποιοι επαναστάτησαν, κάποιοι αφυπνίστηκαν, άλλοι έμαθαν, διδάχτηκαν.. Κάποιοι έχασαν ανθρώπους που αγαπούσαν, άλλοι  απέκτησαν έναν άνθρωπο ακόμα να αγαπούν. Κάποιοι αντίκρυσαν θαύματα και άλλοι έναν ωμό κυνισμό. Κάποιοι εξοργίστηκαν, πόνεσαν, έκλαψαν, απελπίστηκαν. Άλλοι γέλασαν, αγάπησαν, ευτύχισαν. Εσύ που ήσουν όταν έγιναν όλα αυτά; Ήσουν πρωταγωνιστής της χρονιάς που πέρασε ή θεατής; Τί στίγμα άφησες στο χρόνο που μας αποχαιρετά για να σε θυμάται; Τί δημιούργησες; Σκέψη, αντίσταση, συναίσθημα, στάχτη, τίποτα;

Εγώ δεν θα σου ευχηθώ χρόνια πολλά, μα χρόνια δημιουργικά. Δεν θα σου πω καλή χρονιά γιατί εσύ είσαι αυτός που θα καθορίσεις την πορεία της. Θα σου πω απλά να αρχίσεις να πρωταγωνιστείς στη ζωή σου. Με τη σκέψη και τη δράση σου να αγωνιστείς. Είναι η καλύτερη ψυχανάλυση και σίγουρα ένα απαραίτητο συστατικό για μια χρονιά καλή.

Το Dubium σας εύχεται λοιπόν χρόνια δημιουργικά και καλές δράσεις στην ταινία που λέγεται ζωή. Cut.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασε ο χρόνος.

   .....του Χρήστου Παπά

   31 Δεκεμβρίου 2011,η τελευταία μέρα του χρόνου. Ενός χρόνου που πολλοί θα θυμόμαστε για το σεισμό και το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, το λιμό στη Σομαλία, την εκτέλεση του Μουαμάρ Καντάφι, τη κρίση και τα επεισόδια στην Ελλάδα, την Αραβική άνοιξη, τον πριγκηπικό γάμο στη Βρετανία, το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, τη κρίση στην Ευρωζώνη, το κίνημα των καθολικώς διαμαρτυρομένων «Αγανακτισμένων» , το μακελειό στη Νορβηγία και το χαμό του Steve Jobs…

Πνιγμένοι από ένα χέρι αόρατο.

.....του Νίκου Βράντση

Πώς να αντιδρούσε ο Άνταμ Σμιθ αν αντίκριζε το αόρατο χέρι που υποτίθεται πως θα αυτορύθμιζε την αγορά να έχει μετατραπεί σε ένα χέρι που καταδυναστεύει την ανθρώπινη ύπαρξη; Φαντάζομαι το πνεύμα του να αιωρείται απογοητευμένο και να απολογείται στους πνευματικούς κύκλους για την καπηλεία του ονόματός του και τη στρέβλωση της θεωρίας του. Φαντάζομαι να λοιδορείται από τον Μαρξ, που προφανώς θα έχει εκνευρισθεί από την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής, ως ιθύνων νους του σημερινού οικονομικού τερατουργήματος. Τον φαντάζομαι να εξηγεί στον Κέυνς την αγνότητα των κινήτρων του και να κραυγάζει εντόνως στον Φριντμαν για το κακό που προκάλεσε στην υστεροφημία του. Εν τέλει τον φαντάζομαι να αυτοεξορίζεται ως υπαίτιος της σημερινής ανασύστασης του οικονομικού νεοσυντηρητισμού. Είναι προφανές όμως πως δεν φταίει ο Άνταμ Σμιθ, ούτε και η θεωρία του.

Για την συνέντευξη με τον βουλευτή Ημαθίας Άγγελο Τόλκα.

Στην επικείμενη συνέντευξη που πρόκειται να μας παραχωρήσει ο βουλευτής Ημαθίας Άγγελος Τόλκας αποφασίσαμε να δώσουμε μια άλλη μορφή. Επιλέξαμε το blog να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητής, ώστε να τεθούν όλα τα ερωτήματα από όσους θέλουν να τα θέσουν , χωρίς κανέναν περιορισμό.
Επιλέξαμε τη στάση αυτή γιατί φιλοσοφία του blog είναι να μην φιμώνεται κανείς. Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση έχει φέρει την κοινωνία στα όριά της, που η πολιτική έχει πλήρως απαξιωθεί και ο κόσμος έχει περιέλθει σε ένα τέλμα, τα ερωτήματα που γεννούνται είναι πολλά. Δεν θέλουμε κανένα από τα ερωτήματα αυτά να παραληφθεί. Εσείς καθορίζεται το περιεχόμενο των ερωτήσεων και την κατεύθυνση της συνέντευξης.
Κάντε όποια ερώτηση θέλετε επώνυμα, χωρίς υβριστικούς χαρακτηρισμούς, χωρίς λογοκρισία.

Παρακαλούμε να θέσετε τα ερωτήματά σας από κάτω.
Ο κύκλος των ερωτήσεων θα κλείσει την Τρίτη στις 3 Ιανουαρίου.

Διαλέγω με ποιον θα διαλεχθώ.

.....του Νίκου Καμπούρη

   Διάλογος, (ο): Ορισμός: Η συζήτηση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή ευρύτερες ομάδες, με σκοπό την απλή συνομιλία, την προσέγγιση, την ανταλλαγή απόψεων πάνω σε ένα θέμα ή την εν γένει επίλυση διαφορών καθώς και την εύρεση της αλήθειας πάνω στο υπό συζήτηση θέμα.

Επικοινωνία

Επικοινωνήστε μαζί μας ή στείλτε μας τα άρθρα σας στην διεύθυνση : DubiumN@gmail.com

Dubium...

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Ανέκαθεν οι νέοι αποτελούσαν την ανανεωτική δύναμη ενός τόπου,την ψυχή της οποιασδήποτε αλλαγής και τον φορέα νέων ιδεών.Ολα αυτά μέσω του ενός και μοναδικού όπλου που διαθέτουν,της αμφισβήτησης.Οπωσδήποτε η αμφισβήτηση θα πρέπει να εντάσσεται σε κάποια ορισμένα πλαίσια (αν μπορεί να ειπωθεί αυτό) γιατί μόνο έτσι μπορεί να είναι εποικοδομητική,ειλικρινής και δίκαιη.

Berlin..

 ....του Σταύρου Μολύβα

Μεσα σε

τεραστιους

δρομους

και πολεις

η αγαπη

χανει νοημα

και γινεται

κυνερωτας

Βιο-ήθη κι έθιμα….

.....του Θεμιστοκλή Αστέρη

Όπως κάθε νόμισμα, έτσι και η επιστήμη παρουσιάζεται να έχει δύο όψεις. Ωστόσο, είναι τρομερά δύσκολο να ελέγξει κανείς τόσο την παραγωγή, όσο και τη χρήση της γνώσης. Ποιος ορίζει τι είναι καλό και τι κακό; Ποιος ορίζει τι είναι ηθικό και τι μη; Μια θεραπεία πρέπει να απευθύνεται στον ασθενή ή στην ασθένεια;

Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ευτυχισμένα, γίνονται καρδούλα μου χωρίς εσένα.

.....της Έφης Δίντση

       Ακούς στο κλαμπ τη Βανδή να τραγουδάει το γνωστό, σε όλους, τραγούδι «Χριστούγεννα» και βλέπεις τους πάντες γύρω σου να τρελαίνονται. Σηκώνουν τα χέρια ψηλά, εκστασιάζονται και οι περισσότεροι από αυτούς πιάνουν το κινητό για να στείλουν το υπέρτατο μήνυμα αγάπης και έρωτα στο έτερον ήμισυ. Την ίδια στιγμή απορείς: « Μήπως έχω κάτι εγώ;» Και δεν αναρωτιέσαι άδικα αν σκεφτείς ότι είσαι ίσως το μοναδικό άτομο εκεί μέσα που δεν τρελαίνεται, δεν εκστασιάζεται και δε στέλνει κάπου μήνυμα. Με λίγα λόγια είσαι single.

ΣτΥλιστικές συμβουλές

.....της Μαρίνας Δονικιαν

Τα ράσα δε κάνουν το παπά.

Σε έναν άλλο κόσμο ίσως παράλληλο, ίσως φανταστικό, παραμυθένιο, ουτοπικό όπως θες πες'το ή ονειρέψου το δε ξέρω, μπορεί να μη χρειαζόταν να πω κάτι παραπάνω για να καταφέρω να εκφραστώ πλήρως.

HOME

Ένα ντοκιμαντερ αφυπνιστικό, που δείχνει πόσο επιτακτική είναι ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας του ανθρώπινου γένους. Πόσο αυτοκαταστροφικό είναι το μονοπάτι το οποίο έχει επιλέξει να ακολουθήσει ο άνθρωπος. Η ατίμωση της φύσης από την ανθρωπότητα οδηγεί σε έναν και μόνο δρόμο. Την καταστροφή.

Ζούμε σε εξαιρετικούς καιρούς. Οι επιστήμονες μας λένε ότι έχουμε 10 έτη για να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε ,να αποτρέψουμε την μείωση των φυσικών πόρων και την καταστροφική εξέλιξη του κλίματος της Γης .

Το ρίσκο είναι υψηλό για εμάς και τα παιδιά μας. Όλοι πρέπει να συμμετέχουν στην προσπάθεια. Το HOME δημιουργήθηκε για να μεταφέρει αυτό το μήνυμα της κινητοποίησης σε κάθε άνθρωπο εκεί έξω. 

Οι χαμένες ψευδαισθήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης

.....του Ρίζου Καϊάφα

Αυτή η σταθερή αντίφαση, ανάμεσα στις δυνατότητες και τα όνειρά μου, αυτή η

έλλειψη ισορροπίας θα εκμηδενίζει πάντα κάθε μου προσπάθεια.

Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Χαμένες Ψευδαισθήσεις

Οδηγίες Αιμοδοσίας

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΙΜΟΔΟΣΊΑ:

Φοιτητικά Κώματα

.....του Χρήστου Παπά

"Πανεπιστημιακό Real Estate"

   Οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ο καλπάζοντας καρκίνος των πανεπιστημίων και ιδρυμάτων και επεκτείνεται μεταστατικά σε όλους τους αφελείς πρωτοετείς

Earthlings

Στην συμπεριφορά τους προς τα ζώα όλοι οι άνθρωποι είναι Ναζί..

Η υπεροψία με την οποία ο άνθρωπος μπορούσε να συμπεριφέρεται στα άλλα είδη, όπως τον ευχαριστεί, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πιο ακραίων ρατσιστικών θεωριών.

"Την αρχή του δικαίου του ισχυρού".

Ιsaac Bashevis Singer  από τη νουβέλα "Enemies, a love story."

Απώλεια

.....της Δόξας Τούφα

Για αυτούς που ξαφνικά φύγαν κάτι να γράψω
μήπως και βρω δυο λέξεις να περιγράψω
την απώλεια..

Ματαιοδοξία, η μητέρα της κενότητας

....του Νίκου Γράκχου

Φαντάζουν γραφικές οι νουθεσίες τύπου <<Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας >> << Πρέπει να πλάσουμε από την αρχή τα όνειρά μας>> ,μα είναι πιο εύστοχες από ποτέ. Έχουμε καταντήσει πρεζάκια του καταναλωτισμού και μονάχα η πρόσβαση σε άχρηστα προϊόντα είναι μια δόση αρκετή για να μας υπνώσει. Και αν είναι και άτοκη βυθιζόμαστε στον ύπνο της κενής μας ραστώνης.

Το όπιο του λαού. Η θρησκεία ως σύστημα εξουσίας

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου



    Αναντίρρητα, η θρησκεία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που έχουν καθορίσει τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας. Και παρά τον υποτιθέμενο αυστηρό διαχωρισμό Εκκλησίας- Κράτους(δηλαδή πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας) που έχει λάβει χώρα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση, και τον οποίο επικαλούνται τόσο πολιτικοί όσο και θρησκευτικοί παράγοντες κάθε φορά που προκύπτει κάποιο σχετικό ζήτημα, μία πιο προσεκτική ματιά στην ιστορική διαδρομή και τις καταβολές του θρησκευτικού φαινομένου, αποκαλύπτει την ουσιωδώς πολιτική του φύση.

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου


 

Δεν είναι σίγουρο αν τα σημεία των καιρών είναι τέτοια ή ανέκαθεν η αχαριστία και η έπαρση αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής ζωής και του τρόπου συμπεριφοράς όσων ασχολούνται με την πολιτική σε γενικότερο πλαίσιο.Με παραδείγματα περίτρανα βγαλμένα μέσα απο την πολιτική ιστορία του τόπου (κι όχι μόνο) βλέπουμε πώς η δίψα για εξουσία και για "καρέκλες" μετατρέπει ανθρώπους  (φαινομενικά) ηθικούς σε λαμόγια,αγνώμονες,αρχομανείς.

Έρωτας χωρίς ανταπόκριση. Ε και;

.....της Έφης Δίντση

Κάθομαι στο φοιτητικό σύλλογο της σχολής και ασυναίσθητα τελείως παρατηρώ τους ανθρώπους.  Χωρίς να ξέρω τους ίδιους και τις ζωές τους υποθέτω τα άγχη τους, τις αγωνίες του αλλά και τις χαρές τους και τον έρωτα τους. Ο έρωτας, όπως και ο βήχας, δεν κρύβονται. Και διακρίνεται πολύ καλά αυτός που πονάει από τον έρωτα γιατί δε λαμβάνει την ανάλογη ανταπόκριση.

Άνθρωπος ών μέμνησο τής κοινής τύχης.

...του Χρήστου Παπά

Κοινή γάρ η τύχη και το μέλλον αόρατον..

Δημοκρατική πολιτική και θεωρία συνομωσίας

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

   Τον τελευταίο καιρό, εδραιώνονται όλο και περισσότερο στη συνείδηση των απλών πολιτών οι περίφημες θεωρίες συνομωσίας, ή εναλλακτικά θεωρίες του <<ξένου δακτύλου>>. Οι θεωρίες αυτές, αποδίδουν όλα όσα συμβαίνουν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή μίας ή περισσότερων χωρών, σε προειλημμένες αποφάσεις, οι οποίες έχουν ληφθεί από διάφορους ισχυρούς <<παίκτες>> της παγκόσμιας πολιτικής (οικονομικά εύρωστες χώρες, διεθνείς οργανισμοί, πολυεθνικές εταιρείες κτλ), προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Εκκλη & Σία

.....του Ερεβιέραχος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή 

 

Το εικόνισμα του Άη Ρονμαν δεν διατίθεται προς το παρόν στους πιστούς λόγω εξαντλήσεως αποθεμάτων. Ξανά κοντά σας τα Χριστούγεννα 2010.

Τιμή γνωριμίας 89,99 €

Η ανορθολογική λογική των αγορών

του Ρίζου Καϊάφα

    Αν ρωτούσαμε τον Άνταμ Σμιθ τι εστί το ρήμα speculate εν έτει 1776, τη χρονιά της Αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας αλλά και της πρώτης κυκλοφορίας του Πλούτου των Εθνών, πιθανότατα θα χρειαζόταν να επιστρατεύσει τις γνώσεις του στα λατινικά. Θα μας απαντούσε πάντως ότι speculate σημαίνει παρακολουθώ ή κατοπτεύω. Με αρκετή δόση φαντασίας θα μπορούσε κανείς να το ερμηνεύσει ως σκέπτομαι ή υποθέτω. Δεν υπήρχε ωστόσο ουδεμία περίπτωση να ακούσουμε από τα χείλη του τη λέξη κερδοσκοπώ. Αυτή η σημασία δεν επρόκειτο να δοθεί στο εν λόγω ρήμα παρά αιώνες αργότερα.

Should I stay or should I go?

της Αναστασίας Λαδοπούλου

Ο τίτλος του κειμένου αυτού εμπνευσμένος απο το πολύ ωραίο τραγούδι των "Clash" είναι μάλλον ο καταλληλότερος για να συμπυκνώσει το πραγματευόμενο θέμα!

Οι κούνια δεν έσπασε είναι ακόμα εκεί

.....του Κωνσταντίνου Δουραλή

     Έψαχνα ένα θέμα για να γράψω το σημερινό μου άρθρο αλλά τελευταία ομολογώ ότι έχω παραγκωνίσει τον γραπτό μου λόγο και εξασκώ πιο πολύ τον προφορικο.Αυτοι που με ξέρουν καταλαβαίνουν σε τι αναφέρομαι..Ωστόσο διάβασα το άρθρο του φίλου μ του Νίκου του Βραντση σχετικά με τις ιδεολογιες.Θα προσπαθήσω λοιπόν να μπω στο ‘’παραμυθάκι’’ της κούνιας και να πω και εγώ την δική μου άποψη.

Φαντασία υπάρχει

.....της Κάλλις Κολόζη

   Προχτές προσπάθησα να κόψω μια καπαρτίνα. Με είδε η μάνα μου και φρίκαρε, άρχισε να φωνάζει από που μπορεί να μου ήρθε αυτή η ιδέα να καταστρέψω αυτό το πανωφόρι. Εγώ προσπάθησα, αλλά το ψαλίδι μου δεν έκοβε πολύ καλά..

Γεννήθηκα και χαλουγήθηκα σε μία γενιά που η δημιουργικότητα δεν έχει πρακτική αξία, η φαντασία μπορεί να θεωρηθεί έως περιττή και εκτιμάται μόνο στην εικαστική της διάσταση.

Αν δεν έχεις ηγέτη….

.....του Λάζαρου Καραβασίλη



   Η κρίση που ξεκίνησε ως οικονομική και έχει εξελιχθεί σε κρίση ευρωπαϊσμού, κρίση της ίδιας της κοινωνίας, κρίση θεσμών και πολιτικής είναι φυσιολογικό, να συγκριθεί με την μεγάλη οικονομική κρίση του 1929, όπως γίνεται ήδη από όλους τους επιστήμονες, αλλά και από άτομα που προσπαθούν να αποδώσουν λύση στο πρόβλημα που είναι φαινομενικά τουλάχιστον οι πολιτικοί. Και λέω απλά πολιτικοί, που δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων ηγέτες.

Γλυκό μου, αξέχαστο παρελθόν…

....της Έφης Δίντση

     Πολλοί από εμάς νοιάζονται για το παρελθόν και το συζητάνε. Άλλοι πάλι νοιάζονται για το τώρα, το παρόν, και φυσικά το μέλλον. Αρκετοί, βέβαια, είναι και αυτοί που προσπαθούν να συνδυάσουν, όσο μπορούν, παρόν, παρελθόν και μέλλον. Πόσο, όμως, μπορούμε και πρέπει να επιτρέπουμε το παρελθόν μας να γίνεται κομμάτι του παρόντος μας; Και φυσικά, κατά πόσο θα δεχτούμε ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει και στο μέλλον μας; 

Οι κούνιες των ιδεών και το χέρι της ιστορίας.

.....του Νίκου Βράντση

Οι ιδεολογίες είναι κούνιες. Ναι κούνιες είναι. Κούνιες που τα υλικά τους είναι οι βασικές τους και θεμελιώδεις τους αξίες και αυτή που τις ωθεί είναι η ιστορική πραγματικότητα. Το χέρι που κινεί τις κούνιες είναι λοιπόν η ιστορία. Αυτό το χέρι άλλωτε σπρώχνει αυτές τις κούνιες τόσο βάναυσα που τις διαλύει και άλλωτε τόσο απαλά. Οι κούνιες όμως είναι απαραίτητες για την παιχνιδιάρα ιστορία, και κούνιες που διαλύθηκαν καλούνται να ξαναφτιαχτούν γιατί κρίνονται και πάλι ιδανικές. Μια κούνια που διαλύθηκε πριν από περίπου τέσσερεις δεκαετίες είναι η κούνια της σοσιαλδημοκρατίας , μα τώρα η ιστορία την αποζητά και πάλι διότι αυτή με τις θεμελιώδεις της αξίες έχει την ικανότητα να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της ιστορίας.

Η ηγεμονία του φόβου

του Ρίζου Καϊάφα

Πρώτα από όλα, επιτρέψτε μου να διατρανώσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος: ακατανόμαστος, άλογος, αδικαιολόγητος τρόμος, που παραλύει κάθε προσπάθειά μας να μετατρέψουμε την παραίτηση σε πρόοδο.

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, 4 Μαρτίου 1933, Καπιτώλιο

Τον ξέρω απ΄το fb, πολύ καλό παιδί!

.....της Μαρίνας Δονικιαν

Το μόνο που χρειάζεται για να μάθεις κάτι παραπάνω απο τα πάντα, σχετικά με κάποιον είναι απλά να ξέρεις το όνομά του.

Βρε δε πά να τον έχεις δεί μιά φορά μέσα απ'το λεωφορείο;

Να είναι φίλος του γνωστού του φίλου του γνωστού σου;

Να έχετε πετάξει σκουπιδάκι στον ίδιο κάδο;

Ξαναλέω, αρκεί να 'ξες το όνομά του το μικρό.

«Χαίρεται κύριε Υπουργέ»

.....του Νώντα Λειβαδίτη

   Με λίγα λόγια απέκτησαν εξουσία εκείνοι οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα στήριζαν την προηγούμενη κυβέρνηση και είχαν κλειστά τα αυτιά τους στις αποδοκιμασίες και στα προβλήματα του κόσμου, με απώτερο σκοπό βέβαια, να έρθει η στιγμή όπου θα ακούνε από τους γύρω τους τη συγκεκριμένη φράση : «Χαίρεται κύριε Υπουργέ». Σ' αυτή τη φράση όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζεται η πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια.

"Έκαστος εφ'ω ετάχθη"

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

 

Η ευκολία με την οποία παραιτούνται οι νεοέλληνες πια απο οποιαδήποτε συζήτηση πολιτικού περιεχομένου κυρίως,είναι παροιμιώδης.Πολλοί απο μάς έχουμε βρεθεί να κάνουμε (ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να κάνουμε) τέτοιες συζητήσεις για να καταλήξουμε στο τέλος αντικείμενα χλευασμού και αποδέκτες της απορίας των υπολοίπων που "ακόμα ασχολούμαστε με αυτές τις βλακείες".Αυτό που δεν μπορεί μερίδα του κόσμου να καταλάβει είναι οτι οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους,όπως σε κάποιον αρέσει να συναρμολογεί αεροπλανάκια,έτσι αρέσει σε κάποιον άλλο ν'ασχολείται με τα κοινά(όχι απαραίτητα αναλαμβάνοντας αξιώματα).

Με τους «τσίκλες» δεν κάνουμε, και χώρια δεν μπορούμε

.....της Έφης Δίντση

      Τσίκλας: ουσιαστικό, γένους αρσενικού, απευθύνεται αποκλειστικά, αν όχι σε όλα, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των αρσενικών που μας περιτριγυρίζουν. Προέλευση λέξης από την περίφημη Ελασσόνα και πλέον, χάρη στη Γιώτα, διαδεδομένη και στην παρέα μου στη Φλώρινα. Πρόκειται γι ΄ αυτόν που, όταν βγεις είτε για καφέ, είτε για ποτό με τις φίλες σου, θα σε κοιτάξει και με μια από τις πολλές κλασικές ατάκες που θα σου πει, θα στην πέσει και θα χαίρεται νομίζοντας ότι σε έριξε.

Η αντίδραση του Έλληνα.

.....της Κάλλις Κολόζη

Σε αυτή τη γωνιά της γης

The reality

Fleet Foxes

.....του Γιάννη Γιαννικουρή

FLEET FOXES

                       FLEET FOXES

Μόλις λυτρωθήκατε!

.....της Δόξας Τούφα

   Θέλω αρχικά να σηκωθείτε απ' τον ηλίθιο καναπέ.

Να πάρετε το τηλεκοντρόλ και να κλείσετε το αναθεματισμένο κονσερβοκούτι.

Και αν το τραβήξετε και καμιά κλοτσιά και το σπάσετε ακόμη καλύτερα.

Και μετά θέλω να κοιτάξετε γύρω σας και να ντραπείτε.

Η αποπολιτικοποίηση των φοιτητών

.....του Νίκου Βράντση

Εισήχθης στο πανεπιστήμιο και θεωρείς ότι βγήκες νικητής από μια μάχη. Αυτή της εκπαίδευσης και των πανελληνίων. Νίκησες μα σε μια μάχη που ήταν λάθος εξ αρχής και το τρόπαιό σου ένα χαρτί, δίχως ουσία και αντίκρισμα  και ένα βρώμικο κτήριο. Κάποιοι εφησυχάζουν κατακτώντας αυτό το κάλπικο τρόπαιο και πορεύονται προς την κατάκτηση του επόμενου στόχου τους, του επόμενου ανούσιου χαρτιού που σιγά –σιγά φθίνει και χάνει κάθε αξία. Ορισμένοι όμως κατανοούν πως νικητή ή ηττημένο δεν σε καθιστά ο βαθμός ενός χαρτιού, το χαμόγελο του συνένοχου περίγυρού σου, ένα απεριποίητο κτήριο που το βαπτίσαν ΑΕΙ. Νικητή ή ηττημένο σε καθιστά η διάθεσή σου να διεκδικήσεις ένα δικαίωμα σε μια μόρφωση ανώτερη, ο βαθμός της πολιτικοποίησής σου, της ικανότητάς σου να ζητάς αδιάλειπτα αυτό που προσπαθούν να σου στερήσουν. Το αυτονόητο.

Μυρίζει σαν….1960’s

.....του Λάζαρου Καραβασίλη

   Μέσα σε 15 μέρες το πολιτικό σκηνικό κατάφερε να αλλάξει σελίδα και να οδηγηθούμε στη συγκρότηση της δεύτερης κυβέρνησης, συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, στα χρονικά της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και έτσι προχωρήσαμε σε μια κυβέρνηση με τη συγκατάθεση τριών από τα πέντε μεγάλα κόμματα της Βουλής με το ευρύ φάσμα της αριστεράς να είναι εναντίον της κυβέρνησης και απών φυσικά από αυτήν. Αυτή η κυβέρνηση προορίζεται να έχει διάρκεια μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου, δηλαδή περίπου 100 μέρες, που έχει οριστεί ως ημερομηνία εκλογών.

Σε βλέπω όπως με βλέπεις;

....της Κάλλις Κολόζη

   Ο σκοπός αυτής της στήλης είναι να παρουσιάσω τα καθημερινά ερεθίσματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι είτε από τον κοινωνικό μας περίγυρο, είτε μέσω τον Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά κάποιες φορές και με μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση (εξ’ου και ο τίτλος).

Στοχεύοντας στην προαγωγή της προσωπικής μας κρίσης μέσω της επίπονης διαδικασίας της ανταλλαγής απόψεων, με ταυτόχρονο σεβασμό κάθε αντίθετης γνώμης από τη δική μας, θα προσπαθήσω να εκθέσω όλους αυτούς τους μικρούς παράγοντες που πλάθουν την καθημερινότητά μας, όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα γεγονότα που δημιουργούν το ποικιλόμορφο ψηφιδωτό της ζωής μας.

Εύχομαι να απολαύσετε τον τρόπο μέσω του οποίου εκθέτω την πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνομαι η ίδια και θεωρώ αυτονόητη την συμμετοχή σας στην διαμόρφωση της διαρκούς προσαρμοζόμενης, στα νέα δεδομένα, κριτική μας σκέψη.

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία

.....του Θεμιστοκλή Αστέρη

Η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε ως τραγωδία άλλοτε ως φάρσα. Στην προκειμένη περίπτωση δεν ξέρω ποιο από τα δύο συμβαίνει. Προσπαθώ, όσο δύσκολο κι αν είναι, να πείσω τον εαυτό μου πως πρόκειται για κακόγουστη φάρσα το γεγονός να ταυτίζεται η αποφράδα ημέρα της επετείου του πραξικοπήματος του 1967, με  την επίσκεψη του ΔΝΤ την 21η Απριλίου το 2010 στην Αθήνα. Από τη χούντα των συνταγματαρχών περάσαμε στη χούντα των αγορών… Πέρασαν 43 χρόνια από  το πραξικόπημα στη χώρα μας (21 Απρίλη 1967) και την επταετή δικτατορία που  ακολούθησε.

"Η δημοκρατία στο.. απόσπασμα"

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Αν και δανεικός, ο τίτλος δε θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρος, αφού καθημερινά βλέπουμε τη δημοκρατία της μεταπολίτευσης να οδηγείται στο απόσπασμα. Η επέτειος των 37 χρόνων από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973 είναι μια καλή αφορμή για να αναρωτηθούμε τί έχουν προσφέρει όλοι όσοι (πραγματικά) αγωνίστηκαν για να μπορούμε σήμερα να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να λέμε δημόσια την άποψή μας χωρίς να φοβόμαστε για συνέπειες και κατά πόσο είμαστε αντάξιοι του δικαιώματός μας αυτού.

Ασυνείδητο και όνειρα για τον Freud, Ιδεολογία για τον Marx. Οι επιρροές τους στο σύγχρονο άνθρωπο Μέρος Γ΄

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

 Η Ιδεολογία μοιάζει με ''τα όνειρα'' των προφροϋδικών συγγραφέων αλλά και με το ασυνείδητο στον Freud. Τι ακριβώς λέμε ιδεολογία φυσικά δεν είναι αυτό ακριβώς που έμαθαν τα κανάλια στη γιαγιά μου, δηλαδή ότι είναι το μάθημα που ακούν τα κουμούνια και μετά πάνε και καίνε πλατείες και δάση (ακόμη κι αν κάτι τέτοιο έχει μια δόση αλήθειας η πραγματικότητα είναι αλλού). Η Ιδεολογία (ιδέα + λόγος) είναι μια ψευδαίσθηση, μια ζωγραφιά σε ένα πίνακα, νεκρή και άψυχη θα έλεγε κάποιος. Δεν είναι κάτι υπαρκτό, είναι αέρας. Η πράξη θα πει ο Μαρξ είναι στη παραγωγή και εκεί είναι η πραγματικότητα.

Αναρωτιέμαι. Λέξεις

....της Δόξας Τούφα

Αναρωτιέμαι τι είναι η λέξη. 

Λέξη= η κύρια μονάδα της γλώσσας από άποψη συντακτική, γραμματική και σημασιολογική· αποτελεί ένα σύνολο φθόγγων που αρθρώνονται ενιαία, φέρει νόημα και αποτελείται από ένα ή περισσότερα μορφήματα. 

Αυτά λέει το λεξικό. Δεν μου αρκούν όμως...

Ψυχή και πολιτική σ' ένα σώμα

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη
     

   Η στήλη αυτή θα είναι σαν ένα ταξίδι στα σκιερά σημεία της ψυχής, ανακαλύπτοντας τα αποτυπώματα της πάνω στην κοινωνική, πολιτική και δυναμική πραγματικότητα της ουσιαστικής ύπαρξης και του πραγματικού χρόνου του κάθε ατόμου. Θα προσπαθήσω να φέρω αρκετές από τις παραξενιές της καθημερινότητας μας, τοποθετώντας μέσα σ' αυτή ότι μας επηρεάζει και ότι επηρεάζουμε. Μέσα από την αυτό-εξερεύνηση αυτή πιστεύω ότι θα δημιουργήσουμε νέες συνθήκες της ύπαρξης μας και νέες συνθήκες για την κοινωνία. Σας καλωσορίζω σε αυτήν την πορεία για το αύριο μέσα από εμάς.

Παιχνίδια του μυαλού

.....της Έφης Δίντση

    Και φίλοι μου δε μιλάμε για απλά παιχνίδια, διασκεδαστικά και αθώα. Παιχνίδια που μας κάνουν να γελάμε και να περνάμε καλά. Μιλάμε για παιχνίδια που εισχωρούν τόσο βαθιά στην ψυχή μας που στο τέλος μετατρέπονται σε συναισθήματα και πονάνε. Πότε όμως έρχεται η στιγμή να κάνει το τόσο μικρό αλλά παράλληλα σημαντικό κλικ το μυαλό μας και να αλλάξουν όλα;

Οι αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για την παιδεία

.....του Νίκου Βράντση

Yπάρχουν πράγματα στο πανεπιστήμιο τα οποία μας απογοητεύουν, άλλα που μας θυμώνουν. Υπάρχουν όμως και κάποια που πρέπει ανά πάσα στιγμή να διεκδικούμε να αγωνιζόμαστε για να τα διατηρούμε, διότι είναι κεκτημένα χρόνων και επιτεύγματα αδιάλειπτων αγώνων. Υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις αδιαμφισβήτητες και αδιαπραγμάτευτες που αποτελούν κοινή παραδοχή για σύνολη την σκεπτόμενη κοινότητα και αφορούν στην παιδεία.

Στη γη σε ψάχνω,μες στην μουσική σε βρίσκω

....του Γιάννη Γιαννικουρή

Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων μας. Βέβαια, δεν την αντιμετωπίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Έτσι λοιπόν, κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή κάποιων από εμάς ενώ άλλοι της έχουν δώσει κάποιον δεύτερο ρόλο. Θα έλεγα ότι αυτή η στήλη απευθύνεται κυρίως στην πρώτη κατηγορία. Αλλά ίσως και όχι.. Σκοπός της θα είναι να παρουσιάσει και να συστήσει διάφορους παλιούς και νεότερους, Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες αλλά και δίσκους. Το επιθυμητό αποτέλεσμα θα είναι μέσα από αυτές τις προτάσεις να προκύψει συζήτηση μεταξύ όλων μας και η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη.. Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο προς το παρόν. Ελπίζω να βρίσκετε ενδιαφέρουσα την ιδέα και να οδηγήσει κάπου... Αν έχετε κάποιο σχόλιο ή πρόταση, είναι όλα ευπρόσδεκτα.. Σας καλωσορίζω..

Μοιραία αβουλία

....του Ρίζου Καϊάφα

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

Προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα

Κώστας Βάρναλης, Οι μοιραίοι

Το παρελθόν, το παρόν και εσύ.

.....του Στέλιου Μουρατίδη


 

   Παρακολουθώ πολύ καιρό το blog (κυρίως μέσω Facebook) και θέλω να δώσω πολλά μπράβο στα παιδιά που ασχολούνται ενεργά και στους δημιουργούς. Χθες το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου και πήρα την απόφαση να σας γράψω.

Αποκλεισμένοι στην κοινωνία των αντιθέσεων

.....του Νίκου Βράντση

   Σε κοιτάζουν εξεταστικά με το διστακτικό, χαμηλωμένο τους βλέμμα και προσπαθούν να κατανοήσουν σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκεις. Σε αυτούς που θα τους χλευάσουν, σε αυτούς που θα τους αγνοήσουν ή σε εκείνους τους λίγους που θα προσπαθήσουν να τους κατανοήσουν.
Στα μάτια τους διακρίνεις μια βασανισμένη ειλικρίνεια και μια ελπίδα για ένα αύριο καλύτερο. Παρά τις κακουχίες που έχουνε βιώσει η αισιοδοξία τους δεν εκλείπει. Όταν τους ρωτάς τι είναι αυτό που ζητάνε από έναν κόσμο ιδανικό, όλοι θα σου απαντήσουν το ίδιο. «Ισότητα». Αυτό άλλωστε δεν λαχταράμε όλοι;