Flirt is the answer…

.....της Έφης Δίντση

      Φλερτ παντού…Φλερτ με τους ανθρώπους, φλερτ με το ρίσκο και τον κίνδυνο, φλερτ με τις μικρές αμαρτωλές απολαύσεις στη ζωή μας. Τελικά το φλερτ τι θέση κατέχει στην καθημερινότητά μας; Είναι βασική αυτή η θέση, δευτερεύουσα ή εξαρτάται από εμάς και τις περιστάσεις; Και το μεγάλο ερώτημα: Κατά πόσο το φλερτ με άλλους είναι κατακριτέο όταν βρισκόμαστε σε μια σχέση;

Μετα-.....-ισμός: μία κρυπτογραφημένη μνεία

....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Στον κλίβανο της αποτεφρωμένης πελαγίσιας παλινδρόμησης

-Μην πτοείσαι καρδιά μου!-

ρύγχος κενού σε ατόφιο ματαιοζύγι,

θέσφατο ξίφους του ακατέργαστου σκοταδιού...

Κι εσύ στενοχωριέσαι στις κλειστές πύλες του αδιάφορου,

χρονοδίνη της σιωπής που σφάζει τους ανέμους!

Το ξέρεις πια, δεν ήταν που κοιλοπονούσε η Δηϊδάμεια

καθισμένη στους γκρεμούς του κόσμου, στην πέτρα του στερνού κι ακυοφόρητου.

Οι λόγοι που καταλαβαίνεις, πιο λίγοι από τότε, χάνονται πιο μακρόσυρτα απ' το τίποτα.

Ούτε εμείς, ούτε κι οι άλλοι που προσπάθησαν να δαμάσουν το παράταιρο

-και είδαν πως οι ποιητές ανασαίνουν σαθρά αγριόχορτα λογαριασμένα για μακροτάξιδα σαλπίσματα-

καταλαβαίνουν τη συμφορά του υετού των επερχόμενων "τι" και "πώς",

των αλλοτινών εκλάμψεων που χαράζονται στα μάρμαρα και γράφουν αν-ιστορημένα ψεύδη.

Αυτή η στρογγυλή αιχμή, η αποκολλημένη διάθεση, πικρή στα χείλη των παιδιών,

υποτίθεται οτ' είναι η μοίρα, το απαιτήσιμο των υποδείξεων των καιρών

στους κόλπους της αμετροέπειας των αλόγων

η σύγχρονη φαρμακερή γιατρειά μου, που δεν αφήνει την καρδιά μου να εξιστορήσει

πόσα και πόσα η ποίηση έχει αποφανθεί στο γδάρσιμο του δέρματος της μνήμης μου.

Στα μάτια των αστεροειδών φόβων σου,

κομμάτια κάποιων σημερινών κομητοφερόντων απρεπειών

που δάκρυσε το απέραντο των ατρέπτως "διανοούμενων" ελπίδων μας

και γυάλισε μέσα στο δάκρυ:

μια γενικευμένη ακαταληψία,
γέννημα της ματαιοδοξίας μιας δηθενιστικής "ελίτ".

(Σημείωση: Διάβασε με τη σειρά τις μαυρισμένες λέξεις, ώστε να σου αποκαλυφθεί το κρυπτογραφημένο μήνυμα που αναφέρεται στη σύγχρονη εποχή της ποίησης των μετα-ισμών)

Οι νέοι στην πολιτική

.....της Κατερίνας Λαζαρίδου



    Εν έτη 2012, νέοι και πολιτική είναι δυο έννοιες που βρίσκονται παράλληλα και δεν συγκλίνουν σύμφωνα με τις απόψεις των περισσοτέρων. Πρόσφατη έρευνα έδειξε πώς μόνο το 5% των νέων συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα στην ευρωπαϊκή ένωση, όμως το 82% ενδιαφέρεται για τις πολιτικές εξελίξεις και το 66% ενδιαφέρεται για τα θέματα της ευρωπαϊκής ένωσης. Δημιουργείται αυτόματα η απορία πως είναι δυνατόν να συμμετέχει στην πολιτική μόνο το 5% όταν το 82% ενδιαφέρεται για τις πολιτικές εξελίξεις;

Πολιτική και Κοινωνική Δημοκρατία. Μέρος Ε'

....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

5. Η ηθική και πολιτική θεμελίωση της σοσιαλδημοκρατίας, ως εξισωτικής και φιλελεύθερης θεωρίας: Η αρετή της μεσότητας του «Τρίτου Δρόμου»

Μια παράνοια.

......της Κάλλις Κολόζη

  Να ηρεμήσει η ψυχή μου θέλω. Να έρθει το αύριο και να μην χρειαστεί να ανάψω το φως.

Να λαμποκοπάει το χαμογελό μου σαν ήλιος. Χωρίς λόγο. Να μην φοβάμαι ότι όλα θα γίνουν καπνός.

Και να μη νιώθω. Να αισθάνομαι μόνο ευφορία. Ευτυχία. Χαρά. Έτσι απλά. Να μην υπάρχει τίποτα άλλο.

Να μην θυμάμαι το χτες, να μην περιμένω το αύριο, να μην με νοιάζει καν το τώρα. Τίποτα μικρό ή μεγάλο.

Απόπειρα απόδρασης

.....του Ρίζου Καϊάφα

    Τώρα που κόπασε – αν και πολύ φοβάμαι προσωρινά – η εξαντλητική συζήτηση για το χρέος και το νέο δάνειο, τα ουσιαστικότερα προβλήματα αυτής της χώρας επανακάμπτουν δριμύτερα. Ανάμεσά τους και η βραδυφλεγής βόμβα της λαθρομετανάστευσης, πιο απειλητική από ποτέ.

O πιο καλός ο φοιτητής.

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Στα χρόνια που έχουν περάσει απο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο εως τώρα όλοι μας έχουμε συναντήσει περίεργα..φαινόμενα εντός κι εκτός αμφιθεάτρου.Στην κορυφή της λίστας μάλλον βρίσκεται εκείνο το εκνευριστικό είδος φοιτητή που σημειώνει μέχρι και το χασμουρητό του καθηγητή,φορτώνεται με δέκα εργασίες κάνοντας τους υπόλοιπους να αισθάνονται το λιγότερο άχρηστοι και αγριοκοιτάζει (πολλές φορές συνοδεύοντας με παρατήρηση) τον άμοιρο φοιτητή που θα κάνει το λάθος να ψιθυρίσει κάτι στο διπλανό του μετά απο ένα τρίωρο αδιάκοπου μαθήματος.

Ο χρόνος ως ψυχολογική έννοια και ο ρόλος της γλώσσας

....της Αναστασίας - Μίλα Ποποβίδου

Ο χρόνος είναι κατά βάση ψυχολογική έννοια και ως τέτοια δεν θα μπορούσε παρά να επαφίεται στο μεγαλύτερό της μέρος στην υποκειμενική κρίση του ανθρώπου και πολύ λιγότερο στην αντικειμενική. Αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο μέσα από την καθημερινότητα μας, την αέναη διαδοχή των εποχών, των μηνών, των ημερών και των ωρών, μια ατέρμονος κίνηση που χαρακτηρίζεται από περιοδικότητα και γραμμικότητα οδηγώντας πάντα στην ίδια και αυτή αρχή.

Πολιτική και Κοινωνική Δημοκρατία. Μέρος Δ'

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

4. Η ιδεολογική οριοθέτηση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας: Το φιλελεύθερο συνταγματικό κράτος πρόνοιας απέναντι στους ολοκληρωτισμούς των δύο άκρων

Αθέατος - 24 Ώρες

....του Νώντα Λειβαδίτη

Η αλήθεια είναι ότι, γνωρίζοντας τη δουλειά και το ταλέντο του Αθέατου και έχοντας την άποψη ότι είναι ένας απ' τους πιο αξιόλογους εκφραστές του συγκεκριμένου μουσικού είδους στην Ελλάδα, ήμουν κάπως «προετοιμασμένος» για το τι επρόκειτο να ακούσω. Σε καμία περίπτωση όμως δεν περίμενα αυτό που εν τέλει άκουσα. Έτσι, θεωρώ το «24 Ώρες» όαση μπροστά στις υπόλοιπες κυκλοφορίες που «πλασάρονται» με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή διαδικτυακά.

Μια νέα κοπέλα φωνάζει: «ΙΣΟΤΗΤΑ»

.....της Δήμητρας Ρυμενίδη

    Μιλάμε για ελευθερία, ισότητα, αξιοκρατία και δημοκρατία και από την άλλη θεωρούμε άτομα τους ομοφυλόφιλους ανώμαλους.

Ο μύθος περί τέλους της μεταπολίτευσης.

 .....του Νίκου Βράντση

    

Η ατμόσφαιρα περιρρέουσα από προφητείες, διαπιστώσεις και κραυγές . Ήγγικεν η ώρα. Καταρρέει το πολυμίσητο οικοδόμημα που δέσμευε τόσα χρόνια τη χώρα στο τέλμα και τη διαφθορά. Η μεταπολίτευση πέθανε. Ναι,ναι είναι νεκρή.

Who are you to save the world? But then again, who are you NOT to..?

.....της Αγγελικής Μαυρομμάτη

    Η σύγχρονη γενιά έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η γενιά της απάθειας, η γενιά των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του διαδικτύου και των εικονικών σχέσεων. Ήρθε η ώρα όμως για τη ίδια αυτή γενιά, την γενιά του facebook, του twitter και του YouTube να αποδείξει ότι μπορεί και είναι έτοιμη να κάνει τη δική της επανάσταση, με νέους όρους αυτή τη φορά, διαδικτυακούς, ειρηνικούς και πάνω απ’ όλα παγκόσμιους. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου τα μέλη του facebook καθώς και οι χρήστες site δικτύωσης ξεπερνούν τον πληθυσμό του πλανήτη πριν από μόλις 200 χρόνια. Η μεγαλύτερη επιθυμία της κοινωνίας είναι να ανήκει κάπου και να συνδέεται με τους γύρω της. Στην εποχή λοιπόν που η χρήση του internet έχει διαδοθεί τόσο μαζικά έχουμε όλοι την ευκαιρία να καταρρίψουμε τις αποστάσεις μεταξύ μας, να μοιραστούμε εικόνες και γνώση που αγαπούμε, να δηλώσουμε επίσημα και επώνυμα την άποψη μας και να γίνουμε έμπρακτα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας ιδεών μέσω του υπολογιστή.

Όποια νύχτα περπατεί........ο κίνδυνος καραδοκεί

....της Νικολέττας Τσακίρη

Πριν λίγο καιρό, έλαβα ένα email, που με προβλημάτισε πολύ και θεώρησα καλό να το δημοσιεύσω, γιατί αφορά άμεσα σ’ εμάς, τις γυναίκες!

Η δημοκρατία των λίγων

.....του Κωνσταντίνου Δουραλή

    Πολύς λόγος έχει γίνει για την δημοκρατία σε αυτή την χώρα. Μια χώρα που γέννησε την δημοκρατία και την εξήγαγε στα πέρατα του κόσμου.2500 χρόνια αργότερα όμως η κατάσταση είναι απογοητευτική. Η δύναμη του λαού(δήμος- κράτος) φαίνεται ότι έχει δώσει την θέση του ανεπιστρεπτί στην ολιγαρχία και στην ιεραρχία της ζούγκλας.Θες από την κοινωνία ,θες από το γήπεδο, θες από την πολιτική, θες από την Βουλή. Όπου και να κοιτάξεις ομάδες ατόμων κυριαρχούν πάνω στις ζωές των άλλων απλά αποφασίζοντας και….. διατάζοντας.Σας θυμίζει κάτι η τελευταία φράση???

Πολιτική και κοινωνική δημοκρατία. Εξίσωση ή δίλημμα; Μέρος Γ'

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

   3. Οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι εκφυλισμού της πολιτικής δημοκρατίας: Από την οικονομική ελευθερία και την επιχειρηματικότητα στον οικονομικό ολοκληρωτισμό της Νέας Δεξιάς

KONY

   Πριν απο 8 χρόνια ο Jason Russell, ένας Αμερικανός ακτιβιστής, οικογενειάρχης και πατέρας δυο παιδιών, ταξίδεψε στην Αφρική και πιο συγκεκριμένα στην Ουγκάντα. Εκεί γνώρισε παιδιά με ανάγκες, και ανάμεσα σε αυτά τον μικρό τότε Jakob. Ο Jakob του μίλησε για την περιπέτεια του, την απαγωγή του και για τον στυγνό εγκληματία Τζόσεφ Κόνυ που δρα στην χώρα, αρπάζοντας παιδιά απο τις οικογένειες τους.

Ανασκευάζοντας την επιστροφή

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

 Για να φτάσει όμως κανείς στην επιστροφή πρέπει πρώτα να φύγει. Οι άνθρωποι πρέπει να φεύγουν για να καταλάβουν τον εαυτό τους και αν είναι εφικτό να χτίσουν μια ζωή από την αρχή. Η ρουτίνα μπορεί να σκοτώσει τον καθένα και οι μεμονωμένες καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν αφήνουν στο νου περιθώρια να γεμίσει. Η ψυχή θα πει κάποιος δε θέλει πολλά για να είναι ζωντανή και τα όμορφα βρίσκονται στις λεπτομέρειες. Και έτσι είναι. Όμως εκτιμάς κάτι μόνο όταν σου λείψει. Όταν φεύγεις, αισθάνεσαι πως κάτι σου λείπει, κάτι που πριν ήταν εντελώς αδιάφορο. Υπάρχουν και πράγματα στα οποία έδινες μεγάλη σημασία, πράγματα που πίστευες ότι είναι ζωτικής σημασίας για σένα. Αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά ήταν απλά και μόνο μια ιδέα μια εμμονή.

Ανεμοκατωσούρα

.....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

 Σηκώθηκε άνεμος πάλι και σήμερα.

Και πώς να μαζέψω τα νερά απ' τις φουρτουνιασμένες σκέψεις μου
που εδώ κι εκεί έχουν πλημμυρίσει τη ζωή μου με χίλιες δυο αρμυρισμένες καινοτομίες
που, όσο κι αν τις διψά η ζωή μου,
άλλο τόσο το θαλασσινό νερό τους την κάνει να τις διψά ακόμη πιο πολύ
κι η άλμη τους την "καίει" στις ανοιχτές πληγές της.
Σηκώθηκε άνεμος και ανεκάτωσε τα δέντρα.
Και τα κλαδιά γερμένα, για πρώτη φορά κοίταξαν
άλλα κλαδιά απ' άλλα δέντρα, που έγερναν κι αυτά,
και μια ολόκληρη στρατιά κλαδιών θέλησαν να αποκοπούν απ' τους κορμούς τους
για να 'ρθουν πιο κοντά, να γνωριστούν με το άγνωστο...
Μα η αιωνόβια σοφία των δέντρων έστεκε αμίλητη στη σιωπή της
ακλόνητη, για το καλό τους και για τη συνέχιση της ίδιας της ζωής,
αφήνοντας τα άμαθα και απερίσκεπτα μικρά κλαδιά να υποφέρουν
στάζοντας δακρυσμένα τους χυμούς τους μέσα σε σπαραξικάρδια θροΐσματα
για τη ματαίωση της περιπαθούς επιθυμίας τους
και για την απαθή και ασυγκίνητη γειωμένη σταθερότητα των ήρεμων και γέρικων κορμών.
Σηκώθηκε άνεμος και σκόρπισε αγάπες και αρώματα
μπήκε στα σπίτια και γέμισε χώμα και φύλλα τις φρεσκοστρωμένες ηρεμίες
σκούπισε τους δρόμους απ' την καχεκτική ηλιοκενοφάνεια
πότισε επιθυμίες της βροχής για να ανθίσουν τα βιώματα.
Δεν άφησε τίποτα
ο άνεμος.
Σηκώθηκε,
και σήκωσε ευεργετικά οτιδήποτε- αργά ή γρήγορα- ήταν για να σηκωθεί,
οτιδήποτε δεν ήταν καλά ριζωμένο.

Ελλάδα,η σταχτοπούτα που μεταμορφώνεται σε πριγκίπισσα και ξανά σε σταχτοπούτα...

.....του Γιώργου Μάριου Καρασαββίδη

    Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονικη.Στα 10 μου μετακομίσαμε στο Μόναχο της Γερμανίας.Στα 18 επέστρεψα στην Ελλάδα για να σπουδάσω,στα 20 όμως έφυγα ξανά,για Αυστρία αυτήν την φορά.Έζησα λοιπόν μια Ελλάδα στα ντουζένια της,όταν όλοι περνούσαν όμορφα,υπήρχαν δουλειές,οι γειτονιές έσφιζαν απο ζωή,στα πάρκα και τις αυλές των σχολείων έβλεπες παρέες,να μιλάνε,να παίζουν μπάλα,να ερωτεύονται...Εκείνη την περίοδο θυμάμαι ήταν το όνειρο του κάθε ομογενή να γυρίσει στην Ελλάδα,ειδικά οι μικρότεροι σε ηλικία που γεννήθηκαν στο εξωτερικό και είχαν στο μυάλο τους μόνο την Ελλάδα του καλοκαιριού και των διακοπών.

Προσευχή, η συνήθεια που γιατρεύει!!!

....του Φοίβου Παλπάνη



Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει την πιο αρχέγονη τεχνική διαλογισμού. Γιατί, στην ουσία, η προσευχή σε μεταφέρει σε μια άλλη κατάσταση συνείδησης...

Πολιτική και κοινωνική δημοκρατία. Εξίσωση ή δίλημμα; Μέρος Β'

 ......του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

2. Ορθόδοξος Μαρξισμός και κινηματική αντικαπιταλιστική Αριστερά: Από την πολιτική στην κοινωνική δημοκρατία.

Ένα μέλλον «I, Robot».

.....της Κάλλις Κολόζη

   Στο μέλλον φαντάζομαι έναν κόσμο οπου η προπαγάνδα θα λειτουργεί ρολόι. Θα λειτουργεί τόσο καλά που δεν θα χρειάζεται καν να ξεκινήσει κάποια καμπάνια για να προωθηθεί το οτιδήποτε. Οι κρατικές αποφάσεις θα μεταφράζονται αυτόματα σε «θέλω» του πολίτη, η πλύση εγκεφάλου δεν θα έχει ανάγκη την τηλεόραση για να ολοκληρωθεί κι οποιαδήποτε εντολή θα εκτελείται άμεσα, χωρίς αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες. Οι άνθρωποι, πλέον, θα χρειάζονται μόνο λίγο γράσο, ώστε να μην σκουριάζουν και, φυσικά, τσιπάκια για να αναβαθμίζονται. Τι είπατε; Υπερβάλλω; Σας ακούγεται λίγο ρομποτικό αυτό που περιγράφω; Όχι δεν έχω επηρεαστεί από το «I Robot» ή το «Battlestar Galactica», απλά, μετά το δημοψήφισμα που διεξήχθη στην Ελβετία, πιστεύω πως είμαστε πολύ κοντά σε αυτή τη «νέα εποχή».

Αδέσποτοι...Άνθρωποι.

.....της Δήμητρας Ρυμενίδη

    Μιλάμε για ανθρωπιά μέσα από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Μιλάμε για κοινωνία αόμματη χωρίς πρόσωπο. Μα αυτό το πρόσωπο είμαστε εμείς…

Yonderboi

....του Στέλιου Μουρατίδη



Θεωρείται από πολλούς το “Wonder-boy”  τις Ουγγρικής μουσικής με αρκετά χρόνια ήδη στο μουσικό προσκήνιο παρά το γεγονός ότι είναι μόλις 32 ετών. Με βάση την ηλεκτρονική μουσική, έχει εμφανίσει πολλές όψεις και κινείται από την Synthpop μέχρι “σκοτεινές” ηλεκτρονικές μελωδίες και από την Lounge μέχρι την Subpop.

Πολιτική και κοινωνική δημοκρατία: Εξίσωση ή δίλημμα; Μέρος Α'

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου



Εισαγωγή


Στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της κυριαρχίας του οικονομικού δόγματος της «ελεύθερης αγοράς», έχει ξεκινήσει, με αφορμή την παγκόσμια κρίση, μία συζήτηση για το κατά πόσο υπερεθνικοί οργανισμοί(ΔΝΤ, ΕΕ) και διεθνή οικονομικά συμφέροντα(αλλά και συμφέροντα οικονομικά ισχυρών κρατών εις βάρος ασθενέστερων) έχουν αποκτήσει τόση δύναμη, ώστε έχουν μετατρέψει τους καθιερωμένους θεσμούς πολιτικής αντιπροσώπευσης (κυβερνήσεις, κόμματα κτλ) από θεσμούς δημοκρατικής έκφρασης των απλών πολιτών σε υποχείριά τους. Η εντύπωση αυτή, καθώς ενισχύεται καθημερινά από τις εξελίξεις εντός και εκτός Ευρώπης, διαχέεται συνεχώς πλήττοντας καίρια την αξιοπιστία της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής συνταγματικής δημοκρατίας, ως συστήματος ικανού να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία, και θέτοντας επιτακτικά ένα κρίσιμο και όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο ερώτημα: Είναι η πολιτική δημοκρατία(με την έννοια των κλασσικών συνταγματικών πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων και των αντίστοιχων αντιπροσωπευτικών θεσμών και διαδικασιών) συμβατή με την κοινωνική και οικονομική ισότητα και δικαιοσύνη; Και αν είναι, ποια πολιτική ιδεολογία και ποιο πολιτικό πρόγραμμα μπορεί να διασφαλίσει μια υγιή ισορροπία μεταξύ των δύο;

«Αγάπη μου είσαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται.»

.....της Αγγελικής Μαυρομμάτη

...Όταν είδα αυτό το γνωμικά συντεταγμένο σύνθημα, γραμμένο σε ένα τοίχο της Αθήνας σε φωτογραφίες από τα πρόσφατα επεισόδια στο κέντρο, οι συγκεκριμένες λέξεις συγκεντρωμένες και τοποθετημένες με τόσο απλό τρόπο στη σειρά αποτυπώθηκαν αβίαστα και σχεδόν αυτόματα στο υποσυνείδητό μου. Τις επόμενες μέρες λοιπόν σκεφτόμουν τη φράση και προσπαθούσα να την αναλύσω. «Αγάπη μου» έλεγα, τι γλυκός τρόπος να ξεκινήσει μια πρόταση, «είσαι όμορφη» και τι ευγενικά που το συνεχίζει απαντούσα, «σαν τράπεζα που καίγεται».. και κάπου εκεί οι σκέψεις έπαιρναν άλλο δρόμο.

Ελλαδιστάν vs. Ορθολογισμός

....του Κωνσταντίνου Δουραλή

    Είναι κανένα μισάωρο που κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και σκέφτομαι ένα θέμα για να γράψω και να παραθέσω την γνώμη μου.Τα θέματα είναι πολλά από την εκλογή Βενιζέλου, τις επερχόμενες εκλογές (αρχές Μαΐου) ,την πολιτική και ωφελιμιστική συμπεριφορά των Ελλήνων στις εκλογές, την μείωση της ποιότητας του βουλευτικού μας δυναμικού μέχρι και για την αξία της Eurovision μπορεί να γράψει κανείς αυτές τις μέρες.

Ένδοξες ηρωικές φαντασίες: Επιστροφή στο "Τώρα"

....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Φαντάζεσαι πως κάπου, κάποτε, κάτι...

μετεωρίζεσαι για ώρες

το σύμπαν, ο κόσμος, το πέρα και έξω και αλλού

κι ίσως πως αν τότε, αν όχι, κάτι άλλο θα είχε γίνει αντ' αυτού...

Ζούν από τα σκουπίδια...τραγική ειρωνεία!

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

Κάποτε έβλεπες τους κάδους των σκουπιδιών να ξεχυλίζουν σκουπίδια, τα περισσεύματά μας. Γύρω - γύρω γάτες να ξεσκίζουν τις σακούλες για λίγη τροφή. Τώρα, αντί αυτου, γίνεται μάχη, όχι από γάτες αλλά από ανθρώπους. Ναι, μάχη!

Αγανακτισμένοι, γιαούρτια και πατάτες.

....του Νώντα Λειβαδίτη

   Έβλεπα τις αντιδράσεις μερίδας ανθρώπων στη συναυλία του Νταλάρα και θυμήθηκα ανάλογες αντιδράσεις με αποδέκτες τον Πάγκαλο και άλλους πολιτικούς. Η αλήθεια είναι ότι ενώ οι αντιδράσεις αυτές προς τους πολιτικούς δεν με ενόχλησαν, το γιαούρτωμα και τα άλλα αντικείμενα που δέχτηκε ο Νταλάρας δεν με βρίσκουν σύμφωνο.

Ένα φιλί...

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

Θα ήθελα μονάχα να ξέρεις

πόσο μου λείπεις...

Τι κάνεις;

....της Νικολέττας Τσακίρη

Τι κάνεις; Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσες φορές τη μέρα ακούμε και επαναλαμβάνουμε τη φράση αυτή; Νομίζω πως, αν επιχειρήσουμε ποτέ να καταμετρήσουμε, θα χάσουμε τον υπολογισμό.

Η πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα μας..

.....του Χρήστου Σαπατόρη



      Δεν πέρασε πολύς καιρός που κατέβαινα μες τη χαρά για καφέ με φίλους όταν έπιασα το νου μου να συλλογιέται κοιτώντας έξω τον μουσκεμένο δρόμο. "Της πάει η βροχή της Βασιλίσσης Όλγας. Την κάνει πιο όμορφη." Ίσως γιατί το νερό μ'ένα μαγικό τερτίπι απομακρύνει την βρωμιά δημιουργώντας μια διαύγεια που σε φέρνει πιο κοντα με την ιστορία αυτού του τόπου. Ή ίσως γιατί η φωνή της καλύπτει την κάθε άλλη φωνή. Και σ'αυτή την γαλήνη είναι σα ν'ακους τα νεοκλασικά να σου μιλάνε για την αρμονία τους, την ομορφιά τους και τη ζωή που γεννήθηκε και πέρασε απο αυτά τα γέλια και τα κλάματα.

Γιατί να ψηφίσω.

......της Κάλλις Κολόζη

    Το θέμα της ψήφου στις εκλογές είναι ενδεχομένως το πιο φλέγον στους κύκλους που κινούμαι. Είναι ίσως επειδή η ηλίκια μου δεν μου επιτρέπει πλέον να αποφεύγω τις ευθύνες, είναι ίσως η πολιτική συνείδηση που μου εμφύσησαν οι γονείς μου, άθελά τους, αφήνοντάς με πάντα ελεύθερη να αποφασίζω μόνη μου. Είναι ενδεχομένως οι τραγικές συγκυρίες που μας έχουν φέρει σε ένα γκρεμό να κρεμόμαστε από ένα κλαρί..και οι κυβερνήσεις μας αντί να μας δίνουν χείρα βοηθείας, μας δίνουν ένα πριόνι. Είναι ίσως απλά γιατί η δική μου γενιά βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσμενή θέση και στο φοβισμένο «μένω ή φεύγω;» δίλημμα..

Ιχνηλατημένη καθημερινότητα

.....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Κοίτα...

κάτω απ' τις σόλες σου κρύβονται οι γρίφοι της ζωής σου

στους ταχυκάρδιους ρυθμούς του βήματός σου.

Είναι το μόνο μέρος που δεν ψάχνεις

-κάτω απ' τα πόδια σου, μπροστά στους φόβους σου,

πίσω απ' τα βήματά σου-

για να τους βρεις και να τους λύσεις.

Σε μία ξενιτειά τόσο κοντά στην πάτρια ζωή σου

ζητάς τα άλματα του ταξιδιού και τους βατήρες της επιστροφής

ζητάς το πάτημα, την 'τέλεια' ευκαιρία.

Βυθός ο κόσμος σου μέσα σε μία χερσαία γυάλα

που όλο γεμίζει με πετρωμένα κοράλια, ταριχευμένους αστερίες,

παιχνίδια απ' το παρελθόν, προσχεδιασμένες 'μνήμες' του αύριο

κι όλα αυτά

ασταμάτητα νοθεύονται μέχρι την τελική πραγμάτωσή τους

ώστε δεν ξέρεις πού είσαι εσύ

πού σταματάς εσύ και πού αρχίζει η ξενιτειά σου.

Η λύση είναι εκεί μπροστά σου...

Τα ξυπόλυτα όνειρά σου χρειάζονται παπούτσια να φορέσουν

και κάτω απ' τις σόλες τους, πάνω στους δρόμους που διαβαίνεις,

τους πεζοδρόμους, τα στενάκια, τους βράχους, τις αμμουδιές και το γρασίδι,

μέσα στο χρόνο και τον τόπο που διασχίζεις,

βρίσκεται ιχνηλατημένη η προσωπική υπογραφή των ονείρων σου

που φέρει την ιδιαίτερη σφραγίδα των άλυτων-ή ίσως και όχι- γρίφων της ζωής σου.

Επιτρέπεται να τα αλλάξουμε όλα;

.....του Νίκου Γράκχου

 "Ονειρέψου" σου ζητά κάποιος. " Ονειρέψου ένα πανεπιστήμιο όπως θα το ήθελες εσύ. Φαντάσου τώρα κάποια μικρόβια να εισέρχονται στο όνειρό σου, να μολύνουν τη φαντασία σου, να λαφυραγωγούν το δημιούργημά σου." Και τώρα πες μου πόσο διαφέρει αυτό που μόλις ονειρεύτηκες από την πραγματικότητα; Το πανεπιστήμιο είναι εν δυνάμει ο χώρος που φαντάζεσαι και ονειρεύεσαι να είναι, και τα μικρόβια που συντηρούν το τέλμα του είναι η αδράνεια σου, η σιωπή σου και ορισμένες συντηρητικές απόψεις, που κυριαρχούν δίχως να γνωρίζουν καμία απολύτως αντίσταση.

Τα μάτια σου...μια άβυσσος!

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

Κάθε φορά που σε κοιτώ

χάνομαι στο βυθό σου.

"Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς"

    .....του Χρήστου Παπά

   "Τα παιδιά της γειτονιάς του τον πειράζουνε." Δήλωση της Μαρίκας Παπαγκίκα για το χθεσινό συμβάν στην συναυλία του Γιώργου Νταλάρα.

Σκόρπιες σκέψεις για τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

(Στο κείμενο που ακολουθεί, σκέφτηκα να παίξω ένα ρόλο, το ρόλο της μαθήτριας που πρόκειται να εξεταστεί στις πανελληνίες εξετάσεις, προκειμένου να εισέλθει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάνοντας το όνειρο της πραγματικότητα. Το θέμα είναι η πρωτοβουλία της μαθήτριας , η οποία θέλει με την επιστολή της να συνομιλήσει με την κοινωνία και τους αρμοδίους.)

Αγάπη για όλους

.....της Κάλλις Κολόζη

   Ήρθαν οι γιορτές. Το κλίμα έντονα εορταστικό, το περιβάλλον όμορφο. Η διασκέδαση αδιαμφισβήτητη, νυχτοπερπατήματα, γέλια, γέλια, γέλια. Και ξαφνικά, κλάματα.

Μου είπε μια φίλη ότι οι γιορτές της προκαλούν έντονη κατάθλιψη. Δεν αλλάζει τίποτα στην καθημερινότητά της. Οι αγαπημένοι της δεν έρχονται πίσω και η μικρή οικογένειά της δεν έχει την δυνατότητα να κάνει αυτές τις ημέρες ξεχωριστές.

Kαι ξανά προς τη..(δ)λόξα τραβά;

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Κάθε μέρα η ίδια μιζέρια,η ίδια γκρίνια και το ίδιο στρίμωγμα μέσα στα αστικά μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου,σήμερα όμως το..ταξίδι αυτό είχε μια αλλαγή στη ρουτίνα του.Για πρώτη φορά αποφάσισα να μην καλωδιωθώ ως συνήθως με τα ακουστικά μου,αλλά θέλησα να ακούσω (λαθραία!) τις συζητήσεις του κόσμου σε μια προσπάθεια να καταλάβω τί τον απασχολεί τελικά.

Πετώντας χαρταετό

..... Κωνσταντίνα Συγκούνα

   Κάποιοι πετάνε χαρταετό
Όλο το χρόνο
Κάπως έτσι και γω
Σε ιδιάιτερο ουρανό
Από τη βεράντα του πρώτου
Παραβιάζοντας τις φυλλωσιες
Αγκίζοντας τις υψηλές απεραντοσιές